Friedrich Nietzsche

“Die Geburt der Tragödie” (1872) ..

“… Proven in jeder Periode ihrer Entwicklung hat die westeuropäische Kultur versuchte, sich von den Griechen zu befreien. Diese Arbeit mit tiefer Enttäuschung geprägt, denn alles, was wir schaffen scheinbar originelle und bewundernswert, verlieren Farbe und Leben im Vergleich mit dem griechischen Modell syrriknonotane, kam eine billige Kopie ähneln, eine Karikatur.

So immer wieder in Wut ausbricht getränkt Hass gegen die Griechen, gegen diese kleinen und arrogante Nation, die die Nerven, es barbarisch nennen, es habe in seinem Hoheitsgebiet ansässigen hatte …
Keiner der wiederkehrenden Feinde hatten das Glück, den Giftbecher, die für immer sein könnte loswerden zu entdecken. Alle Gifte des Neides, der Hybris, Hass, wurden nicht ausreichend, um die große Schönheit stören.

So die Menschen weiterhin Scham und Angst der Griechen fühlen. Natürlich, gelegentlich scheint jemand auf intakte Wahrheit, Wahrheit, daß die Griechen die Wagenlenker eines bevorstehenden Kultur sind und fast immer als die Wagen und Pferde der kommenden Kulturen sehr gering ist Qualität im Vergleich zu der Wagenlenker lehrt erkennen, die schließlich Arbeit fährt mit seinem Wagen in den Abgrund, die über die Achilles ‘Leap “sind.”

…

"Proven in every period of its development, the western European culture has tried to rid himself of the Greeks. This work is imbued with deep disappointment, because whatever we create, seemingly original and worthy of admiration, lose color and life in comparison with the Greek mode, came to resemble a cheap copy, a caricature.

So again and again soaked in a rage erupts hatred against the Greeks, against this small and arrogant nation, who had the nerve to call it barbaric whatever that had not been established in its territory ...
None of the recurrent enemies had the fortune to discover the hemlock, which could forever be rid of them. All poisons of envy, of hubris, hatred, have been insufficient to disturb the great beauty.

Thus, people continue to feel shame and fear of the Greeks. Of course, occasionally, someone appears to recognize intact truth, truth which teaches that the Greeks are the charioteers of any upcoming culture and almost always as the chariots and horses of the upcoming cultures is very low quality compared to the charioteer, who eventually work out driving his chariot into the abyss, which are beyond the Achilles 'Leap'”

…

« … Αποδεδειγμένα σε κάθε περίοδο της εξέλιξής του ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός προσπάθησε να απελευθερώσει  τον εαυτό του από τους Έλληνες. Η προσπάθεια αυτή είναι διαποτισμένη με βαθύτατη δυσαρέσκεια, διότι οτιδήποτε κι αν δημιουργούσαν,  φαινομενικά πρωτότυπο και άξιο θαυμασμού, έχανε χρώμα και ζωή στη σύγκρισή του με το ελληνικό μοντέλο,  συρρικνωνότανε, κατέληγε να μοιάζει με φθηνό αντίγραφο, με καρικατούρα.

Έτσι ξανά και ξανά μια οργή ποτισμένη με μίσος ξεσπάει εναντίον των Ελλήνων, εναντίον αυτού του μικρού και  αλαζονικού έθνους, που είχε το νεύρο να ονομάσει βαρβαρικά ότι δεν είχε δημιουργηθεί στο έδαφός του.

Κανένας από τους επανεμφανιζόμενους εχθρούς τους δεν είχε την τύχη να ανακαλύψει το κώνειο, με το οποίο θα μπορούσαμε μια για πάντα να απαλλαγούμε απ' αυτούς. Όλα τα δηλητήρια του φθόνου, της ύβρεως, του μίσους έχουν αποδειχθεί ανεπαρκή να διαταράξουν την υπέροχη ομορφιά τους.

Έτσι, οι άνθρωποι συνεχίζουν να νιώθουν ντροπή και φόβο απέναντι στους Έλληνες. Βέβαια, πού και πού, κάποιος εμφανίζεται που αναγνωρίζει ακέραιη την αλήθεια, την αλήθεια που διδάσκει ότι οι Έλληνες είναι οι ηνίοχοι κάθε επερχόμενου πολιτισμού και σχεδόν πάντα τόσο τα άρματα όσο και τα άλογα των επερχόμενων πολιτισμών είναι πολύ χαμηλής ποιότητας σε σχέση με τους ηνίοχους, οι οποίοι τελικά αθλούνται οδηγώντας το άρμα στην άβυσσο, την οποία αυτοί ξεπερνούν με αχίλλειο “άλμα”».